Man die 264 uur lang niet sliep, leed jaren daarna aan verschrikkelijke gevolgen

In 1964 besloot de 17-jarige Randy Gardner uit San Diego een bizarre uitdaging aan te gaan: hij wilde het wereldrecord verbreken voor de langste tijd zonder slaap. Het experiment, uitgevoerd samen met zijn vriend Bruce McAllister, maakte deel uit van een schoolproject.

Onder begeleiding van slaaponderzoeker Dr. William C. Dement en marinearts John J. Ross, hield Gardner het maar liefst 264 uur en 25 minuten vol zonder ook maar één oog dicht te doen. Wat begon als een onschuldig wetenschappelijk experiment, zou uiteindelijk grote gevolgen hebben voor zijn gezondheid.

Grote gevolgen na dagen geen slaap

Aanvankelijk leek Randy de eerste dagen goed door te komen, ondanks lichte tekenen van vermoeidheid. Hij onderging tests waarbij zijn concentratievermogen en geheugen werden onderzocht. Na twee dagen begonnen echter de eerste ernstige effecten van slaapgebrek op te treden.

Hij struikelde over woorden bij het herhalen van tongbrekers en kreeg veel moeite met helder denken. Vanaf de derde dag ervoer hij stemmingswisselingen en begon hij dingen te zien die er niet waren. Opvallend genoeg merkten onderzoekers merkten dat zijn fysieke fitheid hem wel hielp om hem langer op de been te houden. Door te bowlen of te gaan basketballen kon hij wakker blijven, maar zodra hij zijn ogen sloot, viel hij eigenlijk onmiddellijk in slaap.

Ondanks de zware fysieke en mentale belasting voltooide Gardner het experiment en verbrak hij het bestaande record. Na afloop sliep hij ongeveer 14 uur achter elkaar en leek hij wonderbaarlijk goed te herstellen. Hij voelde zich zelfs niet bijzonder slaperig toen hij wakker werd. Voor de onderzoekers was het experiment een interessante kans om de effecten van extreem slaaptekort te bestuderen, maar voor Randy had het een keerzijde die pas veel later duidelijk werd.

Tientallen jaren later nog altijd last

Eerst dacht Randy dat alles terug in orde was na het experiment, maar er bleken best ernstige gevolgen te zijn. Jaren na het experiment begon Gardner namelijk last te krijgen van chronische slapeloosheid. Hij is ervan overtuigd dat zijn deelname aan het experiment de oorzaak is van zijn slaapstoornissen.

In interviews vertelde hij hoe deze problemen zijn dagelijks leven constant beïnvloedden. Hij wordt prikkelbaar, voelde zich constant uitgeput en worstelt om een normaal slaapritme te herstellen. Gardner waarschuwde later anderen voor de gevaren van slaapgebrek en benadrukte hoe belangrijk slaap is voor een gezond leven.

Gardner, ondertussen bijna een zeventiger, die nu zijn hele leven al sukkelde met de gevolgen heeft dan ook enkele belangrijke tips: "Je moet slapen, verwaarloos het niet. Je hebt drie dingen nodig om goed te leven: water, eten en slaap. Je hebt ze alle 3 echt nodig."

(Bron: LadBible - Intropic: Unsplash)