oen Final Fantasy XVI uitkwam waren er geen plannen voor DLC’s maar door de grote vraag van de community besloot Square-Enix om toch uitbreidingen te maken voor de action RPG. De eerste genaamd Echoes of the Fallen was meer combat gericht, waarbij je de top van een toren moest proberen te bereiken. De tweede uitbreiding met de titel The Rising Tide is verhaalgedreven zoals de main story van Final Fantasy XVI. Is deze uitbreiding de moeite waard?
Final Fantasy XVI heeft twee premium uitbreidingen gekregen. Echoes of the Fallen en The Rising Tide zijn te koop als bundel voor €25. Het is ook mogelijk om de DLC’s los van elkaar aan te schaffen. Echoes of the Fallen is los te koop voor €9,99, terwijl The Rising Tide een prijskaartje heeft van €19,99. Indien je de uitbreidingen als bundel aanschaft, profiteer van je dus van €5 korting. Deze review gaat over de tweede uitbreiding met de titel The Rising Tide. Indien je meer wilt weten over Echoes of the Fallen, dan verwijzen we je naar een eerdere review.
Om beide uitbreidingen te spelen, moet je het einde van de main story van Final Fantasy XVI bereikt hebben. Voor de final battle tegen de grote eindbaas, kan je via de hideout, quests doen over de twee uitbreidingen. Het kan zijn dat je de DLC quests niet ziet in je quest log. Om deze te ontgrendelen moet je de side quest genaamd Priceless voltooid hebben. Heb je Priceless niet in je quest log, dan moet je enkele side quest voor de personages in de Hideout doen totdat je Priceless als opdracht krijgt. De quests “Cut from the Cloth,” “Phoenix, Heal Thyself” en “Where There’s a Will” moeten voltooid zijn om de Priceless-missie te ontgrendelen. In-game zegt de game niet hoe je de DLC-content moet starten, iets wat ons betreft zeker handig was geweest, bijvoorbeeld met een kleine pop-in scherm. Indien je alle side quests wel had gedaan, dan zie je zowel Echoes of the Fallen als The Rising Tide in je quest log.
The Rising Tide draait om de laatste Dominant die je niet tegenkwam in de main story van Final Fanasy XVI namelijk The Leviathan. In de main game wordt er wel gesproken over The Leviathan, maar deze is al 100 jaar niet meer gezien. Deze Icon wordt ook wel Leviathan The Lost genoemd door de inwoners van de verschillende steden van het land Valisthea.
Hoofdpersoon Clive krijgt in het verhaal een mysterieuze brief waar zijn hulp wordt gevraagd om The Leviathan te redden. Op het eerste gezicht lijkt dit een valstrik, want The Leviathan is 100 jaar niet gezien. Toch besluit Clive samen met zijn vrienden om de mysterieuze persoon achter de brief te ontmoeten. Deze persoon heet Shula, een vechter uit Waljas, een koninkrijk die in de geschiedenis zomaar verdween. De mensen van Waljes blijken zich schuil te hebben gehouden door middel van magie en de Dominant van The Leviathan is ook hier te vinden, maar bevroren in tijd. 100 jaar lang heeft The Leviathan niet kunnen bewegen en is woedend. Als de beest weer tot leven komt, kan dat het einde beteken van de mensen die leven in Waljas. Alleen Clive die zichzelf heeft bewezen tegen andere Dominants, kan de beest tegenhouden en Waljas verdedigen. Dus vertrekken Clive en zijn vrienden naar het koninkrijk Waljas.
Het verhaal is leuk opgezet en voelt als een extra hoofdstuk van de main story. De cinematics zien er behoorlijk indrukwekkend uit en de voice acting met name van het personage Shula is meer dan goed. De DLC is wel een beetje aan de korte kant, vooral als je enkel de focus legt op de main quest. Dan ben je namelijk in 3 uur klaar. Doe je ook alle side quests in Waljes, dan ben je ongeveer 6 uur bezig. Er is ook een extra roguelike-modus waar je toegang tot krijgt na het voltooien van de DLC. Hier kan je 20 levels aan waves proberen te verslaan voor beloningen en items. De side quests beginnen niet heel boeiend. De eerste paar quests doe je voornamelijk om vendors te ontgrendelen in Waljes. Daarna wordt het interessanter wanneer je meer leert over het leven in een wereld wat zich heeft gesloten voor de buitenwereld. Waljes heeft niet de gruwelijkheden meegemaakt in de afgelopen 100 jaar waar de overige koninkrijgen wel mee te maken hebben gehad. Er zijn hier geen legers, slaven of koningen.
Dat Waljes een soort van verborgen paradijs is, merk je aan de pracht in de wereld. De natuur is kleurrijk de zon schijnt hier en het volk is vooral vrolijk. Iets wat je nauwelijks tegenkomt in de grauwe duistere wereld van de main game. Dat zorgt voor hele mooie plaatjes. Op visueel gebied, maakt The Rising Tide net zoveel indruk als het verkennen van Junon uit de recente Final Fantasy VII Rebirth. Je kan direct gaan de main quest doen, maar Waljas is een open map waar je ook vrij bent om op verkenning te gaan en side quests te doen. Hoewel de wereld er erg mooi uitziet en er veel wilde dieren en monsters zijn, zijn deze wel behoorlijk dodelijk.
Gevechten in The Rising Tide zijn uitdagender dan in de main game of de voorgaande uitbreiding. Dit zijn de meest lastige gevechten uit de game, en dus moet je de verschillende mechanics heel goed onder de knie krijgen, met name het precies ontwijken en counteren van aanvallen. Aan het begin hadden we het lastig, omdat het wel een tijdje geleden was dat we deze game voor het laatst hadden gespeeld. Maar wanneer muscle memory weer terugkeert, besef je hoe steengoed de combat hier is. De combat designer van Devil May Cry werd gehuurd om de combat van Final Fantasy XVI vorm te geven. De snelle hack & slash combat hier is ronduit geweldig. Wanneer alles klikt en je de meest dodelijke aanvallen stopt alsof het niets is, dan krijg je een ongekend gevoel van voldoening.
Met name de baasgevechten in The Rising Tide zijn ronduit episch. Het zijn er niet veel, maar door de verhoging in moeilijkheidsgraad in de DLC, wordt er meer perfectie verwacht van de speler. Square-Enix vraagt van de speler dat hij of zij de verschillende mechanics helemaal beheerst. Alleen dan kan je vorderen in The Rising Tide. De eindbaas van The Rising Tide is waanzinnig goed gedaan en gepresenteerd. Je krijgt bijna het gevoel alsof je een gevecht uit Dragon Ball Z zelf aan het spelen bent met een schaal we laatst hebben teruggezien in God of War 3, een game van twee generaties geleden. Leviathan is een gevecht die je niet snel zal vergeten. Dit gevecht bestaat niet uit 1 of twee fases, maar wel 4. Tevens zijn er heel weinig quick time events, waardoor je het meeste zelf moet doen in real time gameplay. Van alle Dominant-gevechten in Final Fantasy XVI maakt Leviathan het meest indruk.
The Rising Tide is een goede afsluiter voor Final Fantasy XVI. Het was altijd vreemd dat Leviathan werd genoemd in de main game, maar nergens was te bekennen. Nu voelt Final Fantasy XVI daadwerkelijk af met een extra hoofdstuk die helemaal draait om de waterdraak. Het verhaal is goed geschreven, prachtig gepresenteerd en vooral de gevechten zijn waanzinnig goed. De DLC is een beetje aan de korte kant, maar met extra side quests en een kleine roguelike-modus, kan je er meer uren replaywaarde uit halen. Kortom, indien je hebt genoten van Final Fantasy XVI, dan is dit een absolute must-have, voor €19,99 is dit een no brainer.
Lees het artikel op de mobiele website