De bron van een mysterieus klikgeluid dat uit de diepten van de oceaan kwam en experts al lange tijd voor een raadsel stelde, is eindelijk verklaard. De zeeën beslaan het grootste deel van onze planeet en zitten vol leven dat we niet dagelijks kunnen waarnemen. Dus wanneer experts die de geluiden van de oceaan monitoren een klikgeluid horen dat ze aanvankelijk niet kunnen verklaren, vormt dit een intrigerend mysterie dat moet worden ontrafeld.
Een hydrofoon die in het zand onder de Stille Oceaan was geplaatst, pikte het geluid op. Dit zette Will Oestreich van de Amerikaanse National Science Foundation ertoe aan een onderzoek te starten. Het geluid voor de kust van Californië begon langzaam en versnelde, waarbij de klik uiteindelijk overging in een continu geluid dat 'bijna klonk als een menselijke machine'.
Oestreich had jarenlange ervaring met het luisteren naar en identificeren van geluiden uit de diepe, donkere oceaan en kon uiteindelijk de bron van de geluiden identificeren. In een interview met SFGATE zei hij: "Elke klik duurt slechts een fractie van een seconde. Het is echt als het zoeken naar een speld in een hooiberg, hoewel het het luidste bekende biologische geluid op aarde is." De expert onthulde dat het mysterieuze klikgeluid de echolocatie was van potvissen, die hun omgeving in kaart brachten tijdens hun jacht.
Oestreich zei: "Het is een heel gaaf hulpmiddel voor ons onderzoekers, omdat ze ons op deze manier dingen over hun eigen leven vertellen. Ze zijn een top-roofdier — de tijgers van de diepe zee — en hun gedrag weerspiegelt een voedselweb dat moeilijk te bestuderen is. Het was echt opwindend, want potvissen worden in dit deel van de wereld zelden waargenomen." Hij legde verder uit dat de potvis geluiden kan produceren die luider zijn dan 200 decibel en dat onderzoekers de klikkende geluiden van de walvissen hebben kunnen horen op 1.272 dagen gedurende een monitoringsperiode van zeven jaar.
Het luisteren naar de klikgeluiden stelde experts ook in staat meer informatie over de betreffende walvissen te verzamelen en sommige individuen zelfs te herkennen. Oestreich legde uit dat de afstand tussen de klikken van een walvis iets kon zeggen over de grootte van het dier, zodat onderzoekers konden vaststellen of ze volwassenen, tieners of babywalvissen hoorden. Weten waar deze machtige dieren naartoe gaan, hoeveel er zijn en uit welke demografische groepen hun pods bestaan, is cruciaal om ervoor te zorgen dat het ecosysteem niet wordt verstoord. De potvis staat vermeld als een kwetsbare soort, wat betekent dat ze met uitsterven bedreigd kunnen worden als hun omstandigheden niet veranderen.
(Bron:m LADBible - Intropic: Freepik)
Lees het artikel op de mobiele website